Pesto Koos

Whoopi Goldbert
Departing Vanity Fair party
City Hall, NYC 25/04/07

Als de buren links en rechts sleutels komen brengen, adressen en telefoonnummers achterlaten en briefjes met hoe om te gaan met levende have dan weet ik dat de zomervakantie op uitbreken staat.
Dat zijn weken dat ik mij met plezier wentel in de rol van concierge van een kinderboerderij die een paar erven beslaat. ’s Ochtends en ’s avonds doe ik de ronde, krijg kopjes van belendende poezen, ververs water, geef voer. Ik praat met geiten, kakel met de kippen en bedank ze voor de eieren. En Konijn Koos kriebel ik achter zijn oren. Als een konijn kon spinnen zou hij het doen.

Op een dag, toen ik met een vers worteltje, aan kwam lopen zag ik Koos dood in de wei liggen.
Hij was al oud en had het leven opgegeven. De dierenambulance kwam om hem op te halen en in een koelbox te leggen totdat de buren zouden terugkomen. Dan konden ze beslissen over de begrafenis van Koos.
Om mijn verdriet te verwerken zocht ik enige afleiding. Ik ging een nieuwe pesto ontwerpen. Het werd een zeer geslaagde, experimentele pesto. Ik kan hier geen ingredient noemen .Het recept blijft namelijk geheim want ik ga de pesto op de markt zetten onder de naam – ja een eerbetoon- Pesto Koos.

Later in de laatste dagen van mijn leven zal ik het recept van Pesto Koos met een gebroken stemmetje in het oor van de thuiszorg fluisteren. Ik hoop dat die thuiszorg een vrolijke Surinaamse vrouw is die vaag op Whoopi Goldberg lijkt en tijdens het uittrekken van mijn steunkousen in een gospel uitbarst.