Impasse
Wij stonden in de keuken, zij en ik.
Ik dacht al dagen lang: vraag het vandaag.
Maar omdat ik mij schaamde voor mijn vraag
wachtte ik het onbewaakte ogenblik.
Maar nu, haar bezig ziend in haar bedrijf,
en de kans hebbend die ik hebben wou
dat zij onvoorbereid antwoorden zou,
vroeg ik: waarover wil je dat ik schrijf?
Juist vangt de fluitketel te fluiten aan,
haar hullend in een wolk die opwaarts schiet
naar de glycine door het tuimelraam.
Dan antwoordt zij, terwijl zij langzaamaan
druppelend water op de koffie giet
en zich de geur verbreidt: ik weet het niet.
Martinus Nijhoff (1894-1953)
Een mooi gedicht van Nijhoff. Een confrontatie tussen de dichter en zijn geliefde. Hij stommelt de keuken binnen en vraagt niet : “Zal ik even helpen met de afwas? “maar biedt een gedicht aan. Zij heeft meer aan haar hoofd- in haar huishoudelijk bedrijf- en zegt: “Ja, dat weet ik nou effe niet.” Later heeft Nijhoff een , waarschijnlijk naar zijn idee, betere variant gemaakt op de laatste strofe.
En zij antwoordt, terwijl zij langzaam-aan
het drup’lend water op de koffie giet
en damp geur wordt: een bruiloftslied.
Ik zie het voor mij. Zij: Ik weet het niet, ik weet het niet. Dat klinkt wel erg onnozel. Hij: Ja maar wat dan ? Zij: We zouden toch trouwen, maak er zoiets van. Hij: Nou dan doe ik iets met een bruiloftslied, dat rijmt. Zij: Ja dat is goed, als jij nu even afdroogt.
Zo werd de dichter een pleaser en verruilde het zoveel spannender ‘ik weet het niet’ voor een ‘bruiloftslied’. Nooit meer doen Martinus ! ( overleden in 1953 met achterlating van een prachtig oeuvre)